GATE 7 (ゲート セブン, Gēto Sebun)
เนื้อเรื่องย่อ
จิคาฮิโตะ ทาคาโมโตะ (Chikahito Takamoto) นักเรียนมัธยมที่ดูเหมือนจะปกติธรรมดา
ได้ย้ายไปอยู่เมืองหลวงเกียวโต เมืองหลวงเก่าแก่อันสวยงาม และเป็นสถานที่ที่ดึงดูดเขา
นอกจากการเที่ยวชมเกียวโตแล้ว จิคาฮิโตะยังหาสถานที่ที่เขาจะอาศัยอยู่
ระหว่างกำลังหลงทางอยู่บริเวณของศาลเจ้าชินโตของคิตาโนะ เทนมังกุ
จิคาฮิโตะได้สะดุดกับสถานที่ประหลาดที่เขาไม่เคยเห็น พร้อมกับคนสามคนในชุดดั้งเดิมของญี่ปุ่นอันสวยงาม
ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนและอะไรกำลังจะเกิดขึ้น จิคาฮิโตะทั้งดีใจ ทั้งสับสน
แต่คนสามคนนั้นไม่ธรรมดา จิคาฮิโตะมองพวกเขาควงอาวุธ อัญเชฺญธาตู และต่อสู้กลับสัตว์ประหลาด
จิคาฮิโตะสับสน ในขณะที่เขาสังเกตเห็นชายสองคนกำลังปึกษากันว่าทำไมจิคาฮิโตะได้มายังโลกที่แสนประหลาดนี้
ทั้งๆที่เขาเป็นมนุษย์ธรรมดา
เขาถูกดึงความสนใจโดย ฮานะ นักรบที่ดูคล้ายกับเด็กกำลังต่อสู้กับสัตว์ธาตุอย่างบ้าคลั่ง
หลังจากนั้น เขาได้เป็นลม และตื่นขึ้นมาในบ้านของฮานะ กับผู้ชายอีก 2 คน(ภายหลังทราบว่าทั้งคู่ชื่อทาจิบานะ กับซากุระ)
จิคาฮิโตะประหลาดใจทีพวกเขารู้ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเอง ทั้งความสามารถในการทำอาหาร และยังไม่มีแฟน
พวกเขาเผยว่าอาศัยอยู่ในศาลเจ้าคามิชิจิเคน อยู่ทางตะวันออกของคิตาโนะเทนมังกุ
ซากุระได้บอกว่า มันเป็นของอุราชิจิเคน แห่งฮานะมาจิ ( "คามิ" ถูกแทนด้วย "อุรา" เป็นเหตุผลว่าทำไม จิคาฮิโตะถึงตั้งคำถามนี้)
หลังจากพยายามลบความทรงจำของจิคาฮิโตะ ทาจิบานะกับซากุระตกใจว่าทำไมถึงไม่มีผลกระทบต่อเขา
แถมฮานะยังจูบจิคาฮิโตะ (ถูกเปิดเผยในภายหลังว่า ฮานะ ร่ายเวทมนต์ใส่จิคาฮิโตะ)
Note: ถึงฮานะจะรู้กันตามทั่วไปว่าเป็นผู้หญิง แต่เพศที่แท้จริงของเธอนั้นไม่มีใครรู้ ตามเว็บไซต์ทางการของ CLAMP
ได้จัดหมวดหมู่ว่าเธอเป็นพวก ไร้เพศ
แนะนำตัวละครฮานะ(Hana)
นักรบที่ดูคล้ายเด็ก ฮานะใช้พลังพิเศษของเธอ สู้กับศัตรูที่เหนือธรรมชาติ
เธอชวนจิคาฮิโตะให้อยู่กับเธอพร้อมกับทาจิบานะและซากุระ
น้อยคนนักจะรู้จักกับฮานะ และข้อมูลดังกล่าวยังไม่ได้ถูกเปิดเผย
จิคาฮิโตะ ทาคาโมโตะ(Chikahito Takamoto)
เด็กหนุ่มมัธยมปลายปี 2 ขี้อาย จิคาอฺโตะได้ตระเวนหาที่อยู่อาศัยในเมืองเกียวโตที่เขาใฝ่ฝัน
แต่เขากลับถูกดึงดูดสู่โลกที่แปลกประหลาด ที่แห่งนั้นเขาได้เจอกับ ฮานะทาจิบานะ(Tachibana)
หนุ่มหล่อลึกลับ เป็นสหายของฮานะ และนักศึกษามหาวิทยาลับ ชื่อของเขาหมายถึง ป่าสีส้ม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น